Een distributieovereenkomst is een samenwerking tussen een distributeur en een leverancier, waarbij de distributeur inkoopt bij de leverancier en deze goederen vervolgens op eigen naam en voor eigen rekening en risico doorverkoopt aan derden. Daarom wordt de distributeur ook wel aangeduid als een ‘wederverkoper’. Partijen hebben daarbij als doel de afzet van de producten of diensten te vergroten.

In een distributieovereenkomst wordt aan de distributeur meestal een bepaald handelsgebied toegewezen waarbinnen hij gerechtigd is de producten van de leverancier te verkopen. Wordt in de distributieovereenkomst opgenomen dat de leverancier geen andere distributeurs in het handelsgebied zal aanstellen en dat de distributeur in het handelsgebied de enige distributeur is, dan wordt de distributeur aangesteld als exclusief distributeur en is sprake van een exclusieve distributieovereenkomst. De exclusief distributeur word in dat geval ook wel aangeduid als ‘alleenverkoper’.

Een distributieovereenkomst onderscheidt zich van een agentuurovereenkomst doordat de distributeur goederen inkoopt bij een (vaste) leverancier en deze goederen op eigen naam en voor eigen rekening en risico doorverkoopt aan derden, terwijl bij een agentuurovereenkomst de overeenkomsten rechtstreeks tot stand komen tussen de principaal en de derden.

De Nederlandse wet kent geen specifieke wettelijke regeling inzake distributieovereenkomsten; de regels van het algemene verbintenissenrecht zijn op de distributieovereenkomst van toepassing.